Dlaczego tkaniny na ubrania robocze są oferowane w dziesiątkach kolorów?

Osobom mającym nie więcej niż 30-40 lat tytułowe pytanie może wydać się nonsensowne. Jednak starsi pamiętają jeszcze czasy, gdy kombinezony i fartuchy robocze były produkowane w zaledwie kilku kolorach. Obecnie można wykonać ubranie robocze w praktycznie dowolnym kolorze. To następstwo rozwoju technologii, ale też zmian w gospodarce i mentalności. 

Obecnie każda tkanina na odzież roboczą dostępna jest w kilkunastu, czasem kilkudziesięciu gotowych kolorach, a na zamówienie można wyprodukować materiał w dowolnie wybranym kolorze z palety RAL. 

Specjalista z  hurtowni tkanin Vistyl zwraca uwagę, że duży wybór kolorów tkanin na odzież roboczą i zawodową nie jest wyłącznie następstwem rozwoju technologii: –  Współcześnie możemy tanio produkować tkaniny na odzież roboczą w intensywniejszych i trwalszych kolorach niż te znane sprzed kilkudziesięciu lat. Jednak od zmiany możliwości technologicznych ważniejsza jest zmiana w mentalności: zaczęliśmy zwracać uwagę nie tylko na funkcjonalność, ale też na estetykę ubrań roboczych. Ważnym czynnikiem jest też potrzeba wyróżniania się: ubranie robocze ma nie tylko chronić pracownika, ale jest także ważnym elementem budowania rozpoznawalności marki.  

Zabawa w kolory, czyli odrobina psychologii stosowanej  

Kolory wpływają na nasze postrzeganie świata i innych ludzi. Psychologia koloru, badająca nasze reakcje emocjonalne na określone barwy, jest nauką powszechnie wykorzystywaną w reklamie i marketingu. Warto poznać przynajmniej podstawowe związki kolorów i stanów emocjonalnych, które są w stanie wywoływać: 

• biały – najbardziej oczywisty symbol czystości: białe materiały są powszechnie stosowane do szycia ubrań roboczych dla pracowników branż, w których czystość i higiena jest priorytetem: biel jest bardzo mocno obecna w medycynie i gastronomii, ale także fryzjerstwie, kosmetologii oraz w sektorze wellness,  
• czarny – kolor wybierany przez wykonawców zawodów, w których liczy się autorytet: często czarne ubrania robocze i uniformy noszą wysoko wyspecjalizowani instalatorzy oraz – co ciekawe – szefowie kuchni, 
• czerwony – czytelny symbol zagrożenia, ale też umiejętności działania w ekstremalnych sytuacjach: czerwień to barwa dla fachowców od zadań specjalnych, podkreśla determinację, ale też bardzo poprawia widoczność osoby noszącej uniform w tym kolorze – czerwień w połączeniu z czernią buduje autorytet i zaufanie w sytuacjach ekstremalnych,  
• zielony – ma oczywiste konotacje z naturą, świeżością, dynamiką i wzrostem – nie przypadkiem jest to kolor wybierany tradycyjnie przez branże związane z uprawą roślin, w tym np. przede wszystkim przez pracowników firm ogrodniczych i rolników, 
• niebieski – kolor budzący zaufanie, często wybierany przez pracowników sektora automotive, natomiast granat spotkamy na mundurach i odzieży policjantów, 
• srebrny – kolor symbolizujący prestiż: srebrnoszara odzież robocza o nowoczesnym kroju wybierana jest przez instalatorów z branży IT i nowych technologii. 

Poza psychologicznymi uwarunkowaniami kolorów, ich wyborem rządzi przede wszystkim chęć dopasowania do barw firmowych. Szeroka gama kolorystyczna tkanin na odzież roboczą i zawodową pozwala każdej firmie zachować spójność wizerunkową. Kolor uniformu jest niezwykle istotny w procesie budowania świadomości marki: pozwala na szybką identyfikację na poziomie pozawerbalnym i zapewnia możliwość łatwego wyróżnienia się na tle innych dostawców tej samej usługi czy towaru. 

Kolor określa rangę, zadanie i przynależność 

Kolor stroju roboczego, to nie tylko symbol marki i sposób na wywołanie określonych emocji, ale także bardzo konkretna informacja o funkcji i randze. Najlepiej widać to w zawodach medycznych. Uniformy pracowników sektora medycznego kojarzymy odruchowo z bielą. Jednak kolorów “medycznych” jest znacznie więcej. Biel jest najbardziej uniwersalna i praktyczna: widać na niej każde zabrudzenie, co jest niezwykle ważne dla zachowania odpowiedniego poziomu higieny. Biały fartuch i spodnie plus białe obuwie to najpowszechniejszy zestaw odzieży roboczej lekarzy. Obecnie bardzo częstą alternatywą dla bieli jest niebieski, w tym szczególnie różne odcienie błękitu. Z kolei kolor zielony jest przypisany do sal operacyjnych i zawodu chirurga. Równie czytelny jest kolor czerwony, który pozwala natychmiast rozpoznać ratownika medycznego. Świadectwem zmian kulturowych i mentalności jest stosowanie odzieży w odcieniach różu i fioletu przez lekarzy pracujących na oddziałach dziecięcych. Maluchy lepiej reagują na intensywne, radosne kolory.  

Analogiczne kody kolorystyczne można też odnaleźć w odzieży roboczej pracowników budowlanych. W posiadaczu białego kasku i białego fartucha łatwo rozpoznamy osobę o wyższej randze, reprezentanta kadry managerskiej: kierownika budowy, dyrektora firmy budowlanej czy inżyniera. Pozostałe kolory nie są sztywno przypisane do określonych zawodów i rang. Domyślnie barwa pomarańczowa oznacza geodetę, a niebieskie kaski i kombinezony najczęściej noszą osoby wykonujące prace na wysokościach, a także elektrycy i operatorzy maszyn budowlanych. 

Odpowiednio dobrany kolor stroju roboczego pozwala skutecznie odróżniać swoich pracowników, którzy pracują z innymi zespołami, np. na dużej budowie czy przy organizacji dużej imprezy plenerowej. 

Workwear przenika do streetwearu 

Nikogo nie dziwi tzw. moda militarna, czyli przechwytywanie i wprowadzanie ich do projektów odzieży cywilnej ciekawych krojów i wzorów z uniformów wojskowych. Od lat 90. XX w. podobny trend obserwowany jest w przypadku workwearu, który silnie oddziałuje na wzornictwo codziennej odzieży noszonej przez mieszkańców dużych miast. Najbardziej spektakularnym przykładem takiej kariery jest koszula drwala z flaneli w kratę. Nawiązań do mocnej, funkcjonalnej, a jednocześnie ciekawie zaprojektowanej odzieży roboczej znajdziemy znacznie więcej. Obecnie wiele marek młodzieżowych i sportowych czerpie inspiracje ze stylistyki roboczej odzieży ochronnej. Nie zawsze zadajemy sobie sprawę, że takie hity, jak spodnie chino czy jeansowe ogrodniczki i bluzy to stroje, które wyszły na ulicę z fabryk i placów budów.